Om de 3 maanden een nieuw verhaal over de belevenissen van Teska, Blooper en Muppet.
De flink gezouten mening - of is het eerder met een korreltje zout? - van een heel apart hondenbaasje.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

April 2012: Vergiftigd geschenk

Wie de vorige column las heeft begrepen dat ik als LoederLijder er nogal op gesteld ben mijn "klein jong" te verwennen met "pedagogisch verantwoorde" hondenspeeltjes.

Zo hebben ze onder andere een puzzelkubus waar eten uit valt als je er mee rolt met inbegrip van een instelbare "moeilijkheidsgraad", een gelijkaardig speeltje, namelijk een bal die niet alleen voedsel lost maar die ook nog eens koddige kwekgeluidjes maakt en dan ook nog een soort puzzel waar je piepertjes in kunt verstoppen voor zoekspelletjes. Teska heeft dat spelletje trouwens nooit goed begrepen. Of misschien heeft ze 't juist bijzonder goed doorzien? Zij pakt eenvoudigweg de door Blooper gevonden piepjes af, waarna hij op zoek gaat naar een andere! En natuurlijk moest ik absoluut ook de Nina Ottoson puzzels hebben, al was het maar om aan mezelf en ook aan iedereen die op bezoek komt, te bewijzen dat mijn harige snuiters geniaal zijn.
Dit soort speeltjes is zelden goedkoop, maar ach je moet wat over hebben, voor je klein grut. Bovendien is het zo dat wie méér dan één harig hebberigaardje heeft geadopteerd er vrijwel steeds toe gehouden alles in meervoud te kopen, teneinde het gehele kroost "zoet" te houden.

Laatst zag ik in de winkel een nieuw technologisch hoogstandje: de "BabbleBal"!
Vrij vertaalt: "de Babbel Bal"! Ik herdoopte het ingenieuze dingetje echter tot "Protbal".
Het was een balletje in de vorm van het hoofdje van een Buldog dat een hele dialoog afwerkte in combinatie met charmante geluidjes, die normaliter meestal hun oorsprong vinden in één of andere acute vorm van flatulentie.
"ppppprrrrt"
"take that"
"protprotprot"
"excuse me"
"prrtprrtprrt"
"did you hear that?"
enz enz enz

Het ingenieuze aan dit speeltje was niet alleen dat ze het niet kapot kregen.
Niet onbelangrijk, aangezien Bloop er in gespecialiseerd is om binnen de 35 seconden het piep-ventieltje te vinden in eender welke vorm, om het er met zijn slagtand uit te drukken, waarna hij gewonnen heeft omdat het piepbeestje "dood" is!.
Maar vernuftig was vooral dat dit speeltje op eigen initiatief geluid begint te maken. Een lichte vibratie volstaat om hem te activeren. Dus als je Terriër na een lange wandeling de Lamme-Tamme uithangt zal de Protbal wel de "Lupus Ludens" in hem wekken.

"Kopen dat ding" zei het stemmetje in mijn hoofd!

Thuis toegekomen met de protballen maakt ik de poeppesnuivertjes, met een hoop gekir, warm om hun nieuwe speeltje enthousiast in ontvangst te nemen.
Groot was dan ook de ontgoocheling van Teska toen haar protbal geen kik, laat staan een prot, gaf!

Immers in de winkel lag een voorbeeldexemplaar op het rek, maar de Protballen die je aankocht zaten in de verpakking voorzien van een speciaal "stekkertje" dat je er eerst moest uithalen alvorens het ding begon te protten. Aangezien die dingen voor het minste geringste trillingetje op eigen initiatief beginnen met hun "spijsverteringsstoornissen" zou anders de hele winkel ondersteboven geprot worden….

Ik dus terug naar de dierenspeciaalzaak. En daar ik er deze keer zeker van wou zijn dat de ingeruilde Protbal wel degelijk werkte liet ik de verpakking openen en de desactiveringsstrip er uit halen. En ja hoor hij deed het:… "ppppprrrrt", "take that", "protprotprot", "excuse me", "prrtprrtprrt", "did you hear that?"
Overgelukkig stak ik het spul in mijn handtas en werkte vrolijk en argeloos de verdere planning van die namiddag af, die er in bestond boodschappen te doen.

Na druk heen en weer geloop realiseerde ik me, helaas pas aan de kassa, dat ik het hele grootwarenhuis-parcours al "prottend" had afgelegd. Tegen dan was ik al lang blij dat ik geen Brusselse stinkkaas had gekocht!

Terug thuis gekomen bleek al gauw dat de "kleintjes" dol waren op hun Protbal. Zeker het feit dat ie zelf in gang schoot wakkerde in hen die typische Terriër-verbetenheid aan… Vooral Bloop was onafscheidelijk verbonden aan zijn nieuwe speeltje en denderde het hele huis door met: "ppppprrrrt", "take that", "protprotprot", "excuse me", "prrtprrtprrt", "did you hear that?"

Wegens ziekte kon mijn man een paar dagen niet naar kantoor.
Bijgevolg kwam zijn secretaresse bij ons langs met de briefwisseling.
Net op het ogenblik dat ze zich bij een kopje koffie aan de keukentafel wou zetten kwam Bloops vrolijk aangedrenteld….
Eensklaps zag ik dat het arme kind een kop als een biet had!
Juist… de Protbal! ….."Prrrrrrt, take that"…
Net de meest vettige prot van het hele gamma…
Take that indeed!
En Eveline zich maar afvragen hoe ze dat had kunnen flikken zonder "iets" gevoeld te hebben.
Met een tuitmondje en een zuinig kuchje (een poging om een verloren zaak alsnog te redden) ging ze -zéér voorzichtig- zitten.

Hoe meer tijd er verstreek hoe meer Bloop verknocht geraakte aan zijn nieuwe "stem"…. "ppppprrrrt", "take that", "protprotprot", "excuse me", "prrtprrtprrt", "did you hear that?"
Het moest zijn dat dit "repertoire" zijn gedachten perfect wist te verwoorden… en exact datgene was wat hij nu eigenlijk wou zeggen aan de wereld!

Overàl zeulde hij zijn Protbal mee.

Als we gingen wandelen stuitte hij evenwel op een onverbiddelijk verbod!

Het is inderdaad soms handig een hond, of twee, bij de hand te hebben voor het geval je -op een publieke plaats- een GAS-tronomisch "voorvalletje" hebt.
Elke handige LoederLijder maakt zich op zo'n momenten de reflex eigen om na de "prrrrt" op een verwijtend en gechoqueerd toontje de voornaam van zijn hond uit te spreken.
"Maar enfin Blooper toch! Tssssss!! Foei!!!"
Het is natuurlijk wel aangewezen je er op voorhand eerst van te verzekeren dat je de honden wel degelijk bij je hebt!!!!!
Anders wek je de indruk dat je tegen je "Evil-Twin" aan het spreken bent. Beetje belachelijk zicht ook!
Doch ik koester de vrees dat het algemeen geweten is dat heel wat hondeneigenaars hun geliefde viervoeter valselijk beschuldigen van dergelijke en andere zaken, en ik vertikte het pertinent om van het één noch het ander verdacht te worden.
Dus géén wandelingen met de Protbal. Één warenhuis, met of zonder stinkkaas, was meer dan genoeg!

Bleef het feit dat Bloops zo gehecht was een zijn nieuwe speeltje dat hij er absoluut mee wou gaan slapen.
Daar onze honden evenwel mee in de slaapkamer liggen, gecombineerd met het gegeven dat de Protbal regelmatig op eigen initiatief in gang schiet, begrijpt de lezer dat we na de eerste nacht niet meer echt dezelfde genegenheid aan de dag legden voor dit speeltje als dat het geval was met ons harig huisgenootje!

Terriër zijnde bleef Bloop evenwel volharden in de boosheid! Hij moest en zou zijn Protbal mee nemen naar het nest!
Bijgevolg beginnen de meeste nachten bij ons nu met een afleidingsmanoeuvre dat erin bestaat dat ik de "kleine" suf kriebel, terwijl de baas al zijn behendigheid aanwendt om de Protbal elders te verstoppen zonder dat ie een geluid maakt.

Een beetje zielig is nadien wel de blik van Blooper die zijn massage heeft moeten bekopen met het verlies van z'n lievelingsspeeltje.
De arme sukkel begrijpt het ook niet helemaal. Hij heeft immers zo'n rotsvast vertrouwen gekregen in ons dat ie zich niet kan voorstellen dat wij de dieven zijn.
Bijgevolg kijk ie met donkere en beschuldigende blikken naar zijn zusters, die evenwel met een onschuldig snoetje liggen te suffen. Ze zijn (deze keer) ook onschuldig! Desalniettemin blijft Bloops hen ettelijke minuten lang met een boze snuit in de gaten houden. Maar zijn geliefde Protbal komt niet te voorschijn.
Naderhand begint het ventje wat rond te snuffelen, krabt wat in de mand, om vervolgens nog een laatste maal met een verbouwereerde blik in het rond te kijken en dan met een diepe zucht in slaap te vallen.

Stilaan geraakt de batterij van de Protbal leeg…
Ik vraag me af of ik er wel goed aan doe om deze te vervangen?

Een goede raad van (die andere) tante Kaat: geef je hond een doodgewone kluif!

NAAR BOVEN