Om de 3 maanden een nieuw verhaal over de belevenissen van Teska, Blooper en Muppet.
De flink gezouten mening - of is het eerder met een korreltje zout? - van een heel apart hondenbaasje.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

September 2009: Muppet

Zoals gezegd ben ik wat je kunt noemen: “een veeladoptant” van KMDA-asielhondjes.

Zo ben ik begonnen met 2 exemplaren: Blooper & Teska. Vorig jaar is de derde Musketier daar bij gekomen.

Ik kreeg Muppet, een kruising Basset-Jack Russell, toen ze geschat werd op 4 maanden. Ze was gevonden, achtergelaten, vastgebonden aan een boom en vertoonde uitdrogings- en uithongeringsverschijnselen.

Haar vorige eigenaars hadden haar diep in een bos achtergelaten, vermoedelijk om te vermijden dat iemand het hen zou zien doen. Dat het gevolg dan ook was dat het lang kon duren eer een toevallige passant het pupje vond, vroeg helaas te veel energie van hun, volledig op hun eigen belangen gerichte, hersencellen.

Daar ik tot nu toe enkel volwassen asielhonden in huis had genomen was het wel weer even wennen aan de mallotigheid van een jonge pup.

Een hond kan sowieso al z’n baas verbazen met de meest vreemde plannen. Een pup draagt dit talent in zich voor meer dan het driedubbele.

Eerlijkheid gebeid me evenwel te zeggen dat het hele “kindergebeuren” met Muppet reuze mee viel, en dat ze een erg gemakkelijk hondje was dat zeer snel leerde.

Ze werd al snel proper in huis. In totaal werden tot op heden slechts zeven illegale plasjes gedetecteerd, wat bijzonder weinig is.

En enkele luttele pogingen van Muppet om haar tandjes in de meubels of de tapijten te zetten werd allen tijdig onderbroken door een “héhéhéhéhé” die een enkele keer gevolgd moest worden door een grom (bij het kokostapijt dat blijkbaar erg verleidelijk was). En aangezien ze toen opnieuw begon, heeft ze geleerd dat na grommen bijten komt, en kreeg ze een Crock’s sloef in d’r buurt gekeild. Toen was het tapijt ineens de moeite niet meer om correctioneel sanctioneerbare risico’s te lopen.

Derhalve is het enige dat tot op heden ten prooi gevallen is aan haar tanden mijn auto.
In een vlaag van overmoed, omdat alles zo vlotjes loopt, had ik haar samen met Blooper en Teska even alleen gelaten in de auto toen ik snel een batterijtje ging kopen in de fotowinkel.
Eerdere oefensessies mbt het alleen blijven in de wagen waren allen probleemloos verlopen.

Al bij al was ik maar 5 minuten weg… Maar dat was voor Mupperdepupper tijd genoeg om een, door slijtage, reeds aanwezig gat in de zetelbekleding te ontdekken.
Wat er toen gebeurd is, ging dan vermoedelijk als volgt:
“hé een gat!”
“wat zou daar in zitten?”
“snuffel snuffel snuffeldesnuf”
“hmmmzzz er zit schuimmousse in”
“zou er onder die schuimmousse nog wat anders zitten?”
“gnabbel gnabbel gnabbeldegnap”
“neen niets anders dus…”
“Nou hier valt ook geen bal te beleven zeg! Dan maar slapen… zzzzzzzzzz”

Het was dan ook maar een minieme schade, aan iets dat toch al kapot was…. En uiteindelijk is het ook een “hondenbak”.
Hoe zichtbaarder dat is hoe beter, dan zetten de “ecoterroristen” misschien mijn banden niet meer plat omdat ik, als eigenaar van 3 honden, met een 4 x4 rijdt!

Na alle miserie met Blooper, sta ik eigenlijk versteld van het gemak waarmee Muppet zich liet opvoeden.

Eigenaardig genoeg is het weinige waar ze zich tijdens haar socialisatie tot nu toe druk om maakte het waaien van de wind in de populieren!?!???
Terwijl een mens toch zou denken dat ze nu wel lang genoeg in het bos aan een boom heeft gehangen om dààr aan gewend te zijn.
Maar ja de ene boom is duidelijk de andere niet!

Voetballen deed het kleine spul ook al. Vanzelfsprekend niet met dezelfde behendigheid als Bloops en Tesje, maar het was in ieder geval een “jonge belofte”.

Bij mensen is ze een groot succes. Ze is er dol op. En omdat ze de onderkant van een Basset hound heeft en de bovenkant van een Terriër word ik dikwijls aangesproken met de vraag wat voor een eigenaardig ras dat nu eigenlijk is. Mijn standaard-antwoord is dat het een zelfbouwpakket was dat we in de afslag gekocht hebben. Op de doos stond: “Hond zwart/wit”!

Met haar dikke Basset-poten, dribbelt Muppet helemaal niet zoals een JRT. Ze ploft met haar poten, en heeft zo’n slungelachtig loopje dat wat lijkt op dat van een Hippie die de weg naar Woodstock al lang kwijt is.
Het doet me allemaal wat denken aan een werknemer die op de “casual-dress-day” in z’n bedrijf naar het bureau komt met zwemvliezen aan.

Ook lichaamsbeheersing en behendigheid zijn geen vanzelfsprekende zaak met die kloeffers. Er gaat vermoedelijk zo veel bloed naar die poten, dat haar hersens pas luttele minuten later aan de weet komen wat het onderstel gedaan heeft.

Wat die poten betreft, denk ik ook dat het niet nodig zal zijn Muppet te leren zwemmen.
Volgens mij kun je met zo’n kluivers van poten zonder enig probleem op het water lopen!

In elk geval haar bijnaampje is “Kabouter Plop” geworden.

Met Teska ging het van in’t begin geweldig, regelmatig wordt er samen gespeeld. Tesje reageerde helemaal niet kleinzerig op de pup, die in haar nek, kaken en oren poogt te happen.

Blooper mopperde eerst nog wel, maar hij zat al gauw in de fase van “grommen uit principe”.

Muppet had trouwens perfect door waar deze “grom-grens” lag en ze tastte die af tot op de limiet. Daarbij steeds wat opschuivend naar de uiterste randjes van Bloopers verdraagzaamheid.

De volgende fase was dat Blooper gromde, maar zelf niet goed meer wist waarom eigenlijk… en uiteindelijk is Muppet nu zijn allerbeste vriendinnetje geworden. Die twee zijn werkelijk aan elkaar verkleefd, letterlijk soms.

Ach ja Blooper, hebberig als hij is, had het eerst wat moeilijk dat hij moest delen met een derde hondje…
Ik heb hem al proberen wijs te maken dat “méér gedeeld door drie” niet inhoudt dat hij dus minder heeft dan vroeger.
Maar strikt wiskundig gezien blijft hij er halsstarrig bij dat “méér gedeeld door drie”, nog stééds minder is voor hem, dan ware het verdeeld geweest onder twee!

Onderwijl zit Muppet hier aan de ingang van de deur naar haar reusachtige tuin te staren.
Vermoedelijk vindt ze’t hier allemaal nog zo slecht niet en denkt ze:
“Nou, ik vind het wel geweldig dat ze hier al die bomen hebben weg gehaald… want daar heb ik het niet zo mee…”

Groetjes van Kaat en haar 3 Musketiers…

NAAR BOVEN